Landelijke architectuur
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een bouwstijl die zich kenmerkt door het gebruik van natuurlijke en traditionele materialen, eenvoudige vormen en een harmonieuze relatie met de omgeving, vaak geassocieerd met landelijke gebieden.
Omschrijving
Landelijke architectuur, ook wel geassocieerd met vernaculaire architectuur of stijlen zoals de Engelse landhuisstijl en de 'boerderette', vindt zijn oorsprong in landelijke gebieden en traditionele boerderijen. Kenmerkend voor deze stijl is het gebruik van natuurlijke materialen zoals hout, natuursteen, baksteen en riet voor daken. De architectuur is vaak eenvoudig, met een focus op functionaliteit, en streeft naar een naadloze verbinding tussen het gebouw en de omliggende natuurlijke omgeving. Elementen zoals houten balken, luiken, witgekalkte muren en symmetrische of juist asymmetrische gevels kunnen voorkomen. Landelijke architectuur wordt toegepast bij diverse woningtypen, waaronder vrijstaande huizen, boerderijen, landhuizen en schuurwoningen, waarbij geprobeerd wordt authenticiteit te combineren met modern comfort.
Kenmerkende materialen
Voor landelijke architectuur worden bij voorkeur natuurlijke en duurzame materialen gebruikt die mooi verouderen en een authentiek gevoel geven. Veelvoorkomende materialen zijn onder andere: houten elementen zoals balken, vloeren en gevelbekleding (vaak massief eiken of hergebruikt hout), bakstenen gevels (rood, bruin of grijs, met rustieke afwerking zoals handvormstenen), rieten of karaktervolle pannendaken, en natuursteen voor vloeren, gevels of details zoals vensterbanken (bijvoorbeeld leisteen, kalksteen of zandsteen). Stalen en smeedijzeren details kunnen ook subtiel worden toegepast.
Vergelijkbare termen
Plattelandsarchitectuur
Gebruikte bronnen: